OI ΛΑΪΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

OI ΛΑΪΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Πρόσφατα κλήθηκα να αναπτύξω ένα διαπολιτισμικό εργαστήριο για παιδιά. Επέλεξα την ιστορία «Ο Μαυρής» από τη συλλογή «Λαϊκές ιστορίες για τη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση» (http://www.laikesistories.org ). Η συγκεκριμένη ιστορία έχει καθαρά στερεοτυπικό χαρακτήρα, αφού ο κεντρικός ήρωας, ο «Μαυρής», φεύγει για ένα ταξίδι προς τον Θεό προκειμένου να «ασπρίσει» και να μπορέσει έτσι να παντρευτεί την κόρη του βασιλιά, ο οποίος του αρνήθηκε το χέρι της λόγω του χρώματός του. Η ιστορία είναι επίσης εμποτισμένη με έμφυλα στερεότυπα, αφού η Βασιλοπούλα παρουσιάζεται ως να μην έχει δικαίωμα γνώμης και επιλογής για την προσωπική της ζωή.

Για σκοπούς αφήγησης αποφάσισα να αξιοποιήσω την τεχνική του kamishibai (στο προηγούμενο μου άρθρο στο ιστολόγιο αυτό επεξηγώ την τεχνική αυτή). Έτσι, εικονογράφησα την ιστορία φτιάχνοντας κάρτες σε μορφή κολάζ. Κατά τη διάρκεια της αφήγησης, τα παιδιά μέσω διαφόρων δραστηριοτήτων συμμετείχαν στην ιστορία αλλάζοντας ακόμη και την ίδια την εξέλιξη και την τροπή της. Οι δραστηριότητες αυτές στηρίζονται κυρίως σε θεατρικές συμβάσεις που μπορείτε να βρείτε στο Κλιμάκιο των Ελληνικών (http://ellid.schools.ac.cy/index.php/el/#) και της Αγωγής Υγείας (http://agogyd.schools.ac.cy/index.php/el/).

Παράλληλα με την αφήγηση και την εναλλαγή των εικόνων στο kamishibai, τα παιδιά καλούνταν να αναπτύξουν αυθόρμητα διαλόγους υποδυόμενοι τους βασικούς ήρωες. Ως φίλοι και φίλες, συμβούλευσαν τη Βασιλοπούλα για το ποιο παλληκάρι να διαλέξει αναφερόμενοι στις εικόνες των υποψήφιων συζύγων που παρουσιάστηκαν στο kamishibai. Στο στάδιο αυτό, τα παιδιά εξέφρασαν αντικρουόμενες απόψεις δίνοντας άλλοτε έμφαση στην εξωτερική εμφάνιση και άλλοτε στον εσωτερικό κόσμο. Δραματοποίησαν τη σκηνή στην οποία ο «Μαυρής» συνδιαλέγεται με τον βασιλιά. Φορώντας τον ‘μανδύα του ειδικού’, ως ψυχολόγοι διερεύνησαν τη συναισθηματική κατάσταση του «Μαυρή» καταγράφοντας τα συναισθήματά του στη γιγαντιαία «φιγούρα των συναισθημάτων». Στη συνέχεια, ως φωτογράφοι, επιστήμονες ή γιατροί - πρότειναν λύσεις στο πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο «Μαυρής». Παίρνοντας θέση στον «διάδρομο της σκέψης», επιχειρηματολόγησαν στον «Μαυρή» για το αν έπρεπε ν’ ακολουθήσει την καρδιά του που του έλεγε να κάνει τα πάντα, ακόμη και ν’ «ασπρίσει», για την αγάπη του για τη Βασιλοπούλα ή ν’ ακούσει το μυαλό του που του έλεγε ότι στην αγάπη δεν παίζει ρόλο η εξωτερική εμφάνιση.

Μετά την ολοκλήρωση των δραστηριοτήτων αυτών, συνέχισα με την αφήγηση της ιστορίας μέχρι του κλασικού της τέλους: ο «Μαυρής» «ασπρίζει» και βασιλιάς του δίνει το χέρι της κόρης του. Η δική μας ιστορία όμως δεν ολοκληρώθηκε εδώ! Τα παιδιά μέσω της δραματοποίησης κλήθηκαν να δώσουν έναν πιο ενεργό ρόλο στη Βασιλοπούλα, η οποία εν τέλει παίρνει θέση ως προς την αλλαγή του «Μαυρή». Στην προκειμένη περίπτωση, τα παιδιά επιχειρηματολόγησαν υπέρ της επαναφοράς του αρχικού χρώματος του «Μαυρή». Επέλεξαν έτσι να αλλάξουν το τέλος της λαϊκής αυτής ιστορίας αντικρούοντας τις στερεοτυπικές τις αναφορές.